Wanneer ik op mijn 18de voor een studiekeuze stond, ging ik voor een logisch vervolg op mijn vooropleiding wetenschappen-wiskunde. Het zouden wetenschappen blijven. Daar stelde ik me weinig vragen bij. Ik koos voor Bio-Ingenieur.
Tijdens die eerste bachelor-jaren bleek mijn hart meer uit te gaan naar de biochemische processen dan naar de ingenieursvakken. Als licentiaat (nu master) in de Biochemie studeerde ik af, op mijn 23 jaar. Een diploma op zak zonder te weten waar naartoe.
Een job in het onderwijs werd me in de schoot geworpen. De vervanging van een maand, in een secundaire school hartje Antwerpen, draaide uit op een horrorverhaal. Als jonge twintiger was ik onvoldoende opgewassen tegen de jongeren en hun klare taal. Ik hield het snel voor bekeken.
In de farmaceutische industrie ging ik aan de slag bij de geneesmiddelenonderzoeken. Het monitoren van de levensnoodzakelijke data (een geneesmiddel kan maar beter veilig zijn) behoorde tot mijn takenpakket. Ik reed het hele land af en bezocht honderden artsen om de patiëntendossiers op te volgen en te controleren. Ik had een aardig inkomen en een hoop extralegale voordelen. Wat zou een mens nog meer willen?
Juist ja, geld maakt niet gelukkig. Ook mij niet, zo bleek. Ondanks de mooie verloning en de sjieke firmawagen was ik doodongelukkig. Ik kreeg absoluut geen energie of voldoening van mijn werk en telde elke week de dagen af naar het weekend. Vier jaar en evenveel werkgevers later, waagde ik opnieuw mijn kans in het onderwijs. Met vier leerkrachten als ouders (gescheiden situatie) bleek het bloed toch echt te kruipen waar het niet gaan kan.
Gewapend met meer maturiteit en de nodige doorzetting werd het dit keer een succes. Ik kwam terecht in een warme school en kreeg de kans om biologie en chemie te geven in de technische opleiding Chemie. De vele laboranten in spé waren een dankbaar publiek. Meer dan twintig jaar heb ik genoten van hen te motiveren en inspireren. Vaak was ik meer bezig met de mens achter de leerling dan met de loutere kennisoverdracht. Ik geloof echt dat daar mijn coach-zaadje gepland werd.
Naast mijn rol als leerkracht was ik actief als socio-emotionele leerlingbegeleider en mentor van startende leerkrachten. Vanuit een diep geloof in het aanwezige potentieel in ieder van ons, deed ik niks liever dan anderen in hun kracht zetten. Mijn talenten als groeimotor, vertrouweling en kansengever kwamen tot volle uiting en dat zorgde voor grote voldoening. Sterker zelfs, daar wou ik nog meer van.
Na afronding van mijn intensieve coachopleiding bij Training & Coaching Square in 2018, besloot ik mijn eigen coachingpraktijk, Coachstudio, op te zetten. Sindsdien concentreer ik me op het trainen en coachen van individuen om hun zelfkennis te vergroten en hun persoonlijk leiderschap te versterken.
Mijn aanpak omvat een boeiende mix van kennis, ratio en gevoel, aangevuld met een gezonde dosis empathie en nieuwsgierigheid. Ik heb het vermogen om het tempo te vertragen wanneer dat nodig is en koester een sterk geloof in het groeipotentieel van ieder individu. Dit alles vormt de essentie van wie ik ben als trainer en coach.
Binnen Keycoaching richt ik me naast coaching op het ontwikkelen van zowel op maat gemaakte bedrijfstrainingen als open opleidingen. Groei en gelijkwaardigheid, twee van mijn kernwaarden, vormen de basis van deze mooie samenwerking.
