Na dokter Google, nu ook coach AI: wat betekent dat voor jouw vak als coach?
We kennen het fenomeen al jaren: mensen die met hoofdpijn “even dokter Google raadplegen” en bij de dokter binnenkomen met een zelfdiagnose hersentumor. Vandaag krijgt die neiging een nieuw gezicht:coach AI.
Steeds meer mensen voeren hun innerlijke worstelingen eerst in bij tools zoals ChatGPT of een zelfhulpassistant.
Ze zoeken advies, inzichten of zelfs concrete stappen om met hun probleem om te gaan. En als dat niet volstaat, komt de stap naar jou, de professionele coach.
Maar wat betekent dat voor jou als vakmens?
Hoe positioneer jij je tegenover iemand die al een voorgekauwde verklaring heeft meegebracht?
De realiteit is eenvoudig: AI is 24/7 beschikbaar, oordeelt niet en reageert onmiddellijk. Voor veel mensen voelt dat veilig en efficiënt. Je krijgt in seconden een lijstje mogelijke oorzaken voor je stress, een uitleg over perfectionisme of een actieplan om grenzen aan te geven.
Knap werk, toch?
Ja. Maar ook gevaarlijk.
Want AI is niet afgestemd op het levenspad en de innerlijke beweging van wie tegenover het scherm zit.
Het levert content, geen context. Geen resonantie. Geen ruimte voor het niet-weten.
Het vertaalt bekende patronen, maar voelt geen blokkades.
Het hoort geen trilling in iemands stem. Ziet geen microspanning rond de ogen.
Het kent geen stilte, geen traan, geen aarzeling die iets vertelt.
AI is snel, slim en efficiënt.
Maar jij bent afgestemd, traag waar het nodig is, en mens.
En dat verschil maakt alles.
Wat gebeurt er als je coachee binnenkomt met een klaar antwoord?
“Volgens AI heb ik last van imposter syndrome. Kan jij mij helpen om dat op te lossen?”
Het klinkt als een heldere hulpvraag. Maar het is een shortcut.
Er is geen zelfonderzoek geweest. Geen innerlijke beweging.
Alleen een etiket. Een interpretatie, ingegeven door technologie.
En dat verandert de dynamiek in je sessie volledig. Waar je vroeger vertrok vanuit een open vraag, begin je nu aan een traject dat al ‘geduid’ is.
Dat vraagt om andere alertheid.
Om dieper luisteren. Om vertragen.
Het vraagt moed én vakmanschap om onder dat antwoord te duiken.
Om terug te keren naar het niet-weten. Naar stilte.
Naar het moment waarop iemand zichzelf écht durft tegenkomen.
En dat begint vaak pas waar het etiket ophoudt.
De reflex als coach kan zijn: “Ik moet beter zijn dan AI.”
Maar de betere beweging is: “Ik bén iets totaal anders.”
Je bent geen adviseur. Geen fixer.
Je bent een professioneel in menselijk proceswerk.
Je voelt aan waar het schuurt. Je durft het stil te laten worden.
Je werkt niet met snelle antwoorden, maar met vragen die iets in beweging zetten.
Laat coach AI maar zijn werk doen.
Jouw werk begint waar het zijne stopt.
Een traject waarin je niet alleen leert coachen, maar ook jezelf opnieuw leert ontmoeten.
Je bent van harte welkom.
Tot binnenkort!
